حکایت ما آدم ها..
حکایت کفش هاییه که..
اگه جفت نباشند..
هر کدومشون..
هر چقدر شیک باشند..
هر چقدر هم نو باشند..
تا همیشه..
لنگه به لنگه اند..
کاش..
خدا وقتی آدم ها رو می آفرید..
جفتِ هر کس رو باهاش می آفرید...
تا این همه آدم های لنگه به لنگه زیر این سقف ها..
به اجبار، خودشون رو جفت نشون نمی دادند
برای سلامتی اونایی که تا یادی ازشون نکنی

یادی ازت نمی کنن صلوات

آدم هــــــ ـا... فـ ـرامـ ـوش نــ ـمـیکــــنـنـ ـد ... !!
فقـ ـط ...
دیـــگـ ـر ســــــــــــــــــ ـاکتـــــ مـ ـی شـ ـونـــ ـد ...
هــ ـمـیـ ـن ....!

بـــــارهــــا گفتم به تو ؛
چـشمــها ،
بــــرای ِ نـــگاه اسـت …
امّــــا ..
تـــــو ..
هــــر روز بـــا آنـها ..
حـــادثــه مــی آفــــریـــــنی

میخواهمتــــــــــــــــــــ…


ولــــی…


دوری…


خیلی خیلی دور...


نه دستم به دستانـــــــت میرسد


...نه چشمانم به نگاهتــــــــــــــــــ

تو دنیا یکی هست که دنیایش تویی / روز و شب در فکر توست ، رویایش تویی /

گلی خوشبوست که عطر و بویش تویی / ماهی کوچکی است که دریایش توسس /

شمعی روشنی هست که نورش تویی / نا امیدی است که امید فردایش تویی /

دلی با یک آرزوی بزرگ که آرزویش تویی / خیالی خسته که آرامش شبهایش تویی /

چشمانی خیره به سویی که سویش تویی / یک دل زخمی که مرهم زخم هایش تویی